Behandeling en oorzaken Hyperventilatie

Hyperventilatie zit tussen de oren, althans dat wordt veel beweerd. Bedoeld wordt dan dat psychische spanningen verstoring van het ademhalingsritme zouden veroorzaken en daardoor tot hyperventilatie zouden leiden. Medische begeleiding is dan ook gericht op ontspanningstraining en op het doen van ademhalingsoefeningen teneinde zo de juiste ademhalingstechniek aan te leren.

Klachten
De symptomen van een aanval van hyperventilatie zijn onschuldig, maar buitengewoon verontrustend. De patiënt voelt zich helemaal niet lekker, heeft een tekort aan lucht, moeite met ademen en een beklemd gevoel op de borst dat al dan niet vergezeld gaat van pijn. Verder kan het syndroom gepaard gaan met grote vermoeidheid, hartkloppingen, hartritmestoornissen waarbij het hart op hol slaat en plotseling zonder aanwijsbare oorzaak heel snel kan gaan kloppen. De patiënt trekt vaak bleek weg, is lichthoofdig, heeft tintelingen rondom de mond en eveneens in handen en voeten, die er vlekkerig uit kunnen zien. De patiënt is vaak angstig en erg gespannen en heeft het gevoel te zullen gaan flauw vallen. De oorzaak van dit alles is een te snelle en te oppervlakkige ademhaling, waarbij te veel koolzuurgas wordt afgeblazen en de zuurgraad van het bloed te hoog wordt. Daardoor treden bepaalde reacties op in het lichaam met als gevolg dat allerlei regulerende systemen ontregeld raken.

Chiropractisch Perspectief
In de chiropractische praktijk blijkt hyperventilatie bijna altijd samen te gaan met wervel- en ribblokkades in het middenrug/borstgebied. Hierdoor draaien de schouders wat naar voren en wordt de ribbenkast ingetrokken. Het gevolg is dat onvoldoende diep ingeademd kan worden en de ademhaling snel en oppervlakkig wordt.

Behandeling
Vanuit dit perspectief heeft hyperventilatie in de eerste plaats een mechanische oor-zaak die te wijten is aan een disfunctie van met name de wervelkolom van de middenrug en de ribbenkast. Chiropractische behandeling is gericht op het opheffen van de wervel- en ribblokkades en daarmee op herstel van de ademhalingsexcursie, zodat diep en regelmatig ademen weer van zelf gaat.