Duizeligheid is een bijzonder onplezierig gevoel dat degene die het treft heel onzeker kan maken. De patiënt heeft de illusie zelf rond te draaien, dat de wereld ronddraait of heeft een gevoel van lichthoofdigheid. De patiënt heeft moeite met evenwicht en moet zich vaak vastgrijpen om niet te vallen. Oorzaken kunnen centraal zijn of cervicaal, dat wil zeggen te maken hebben met aandoeningen of ziekteprocessen in het hoofd zelf of met bewegingsdisfunctie van de wervelkolom in de nek.



Mechanisme van Evenwicht
Bij het tot stand komen van het gevoel van evenwicht werken drie zintuiglijke systemen samen, namelijk het evenwichtsorgaan, de ogen en de spieren in de nek. Het evenwichtsorgaan registreert verandering van positie in de ruimte evenals veranderingen van snelheid, de ogen zoeken de horizontaal en de spieren in de nek controleren de positie van het hoofd ten opzichte van de rest van het lichaam.

 

Informatie van deze drie systemen komt bij elkaar in de hersenstam, wordt daar geintegreerd en geeft gezamenlijk het gevoel van stabiliteit, van evenwicht. Duizeligheid ontstaat indien sommige van deze systemen uitvallen of niet goed samenwerken. Centraal hierin is de functie van het middenoor, de andere systemen zijn modulerende systemen, die voor een tekortschietend evenwichtsorgaan gedeeltelijk kunnen compenseren. Zo kan iemand bij wie het evenwichtsorgaan niet goed werkt vaak nog wel redelijk functioneren zo lang het licht is en er dus informatie omtrent lichaamspositie via de ogen binnen komt. In het donker, echter, kan zo iemand absoluut zijn evenwicht niet bewaren.

 

Anderzijds kan in sommige situaties waarbij het evenwichtsorgaan wel intact is toch duizeligheid ontstaan indien de signalen van uit de nekspieren afwijkend zijn.



Centrale Duizeligheid
Bij centrale duizeligheid zijn de klachten een gevolg van een onderliggend ziekteproces dat het evenwichtsorgaan beinvloedt. Dit kan een systemische aandoening zijn, maar ook een direct gevolg van trauma, bijvoorbeeld een hersenschudding.

 

Verder kan er sprake zijn van ontstekingsprocessen, tumoren, vaataandoeningen, lage bloeddruk, ziekte van Meniere, bijwerking van alcohol, medicijnen of drugs, hyperventilatie. De meeste van deze aandoeningen liggen niet op het terrein van de chiropractor en er dient reguliere medische hulp te worden gezocht.



Cervicale Duizeligheid
Bij cervicale duizeligheid ligt de zaak anders, dan is er sprake van duizeligheid of lichthoofdigheid die voortkomt uit disfunctie van de nek en kan de chiropractor in veel gevallen wel hulp bieden. Dit soort duizeligheid komt veel voor na een ongeval waarbij de nek te veel is uitgerekt geweest of samengedrukt, zoals in geval van whiplash-trauma.

 

De aanvankelijke directe blessure geneest voorspoedig, maar wat blijft is een bewegingsdisfunctie. Verder komt cervicale duizeligheid veel voor bij oudere mensen. Doordat bij het ouder worden er vaak sprake is van verminderde of ab-normale mobiliteit en dientengevolge geleidelijk toenemende artrose (slijtage) gaat er vanuit de spieren en banden van de nek een abnormale informatiestroom het centrale zenuwstelsel in. Signalen vanuit het evenwichtsorgaan worden dan onvoldoende gedempt en het evenwichtsorgaan raakt als het ware overactief met duizeligheid als resultaat.

 

Het is via ditzelfde mechanisme dat mensen met een bewegingsdisfunctie van de nek vaak heel gevoelig zijn voor reis- en wagenziekte.



Medische Benadering
In de reguliere medische praktijk wordt duizeligheid meestal beschouwd als centrale duizeligheid. De mogelijkheid van cervicale duizeligheid wordt zelden in overweging genomen. De medische behandeling richt zich dan ook op het veronderstelde, onderliggende ziekteproces en de behande-ling is primair door middel van medicatie.